U presudama Martiću i Tadiću dokazana agresija Srbije na BiH, i Milošević kao dio UZP-a

No odmah nakon izricanja presude šestorci u najvećem dijelu hrvatske javnosti čuli su se komentari o tome kako je Hrvatska nakon presude postala jedini agresor na BIH, a da to nije utvrđeno za Srbiju. Dakle, komentarisanje je počelo i prije nego se pročitala presuda Prliću i ostalima. S toga nema sumnje da isti ti komentatori nisu čitali ni presude u kojim je Srbija presuđena za agresiju na BIH.

Naime, na ICTY-ju postoji niz pravosnažnih presuda kojima je utvrđena agresija Srbije na BiH, ali i udurženi zločinački poduhvat u kojem je dokazano učešće Slobodana Miloševića.

Tako je presudi u predmetu Duško Tadić za zločine na podrucju Prijedora zaključeno sljedeće:

“Kao što je Žalbeno vijeće već istaklo, međunarodno pravo ne postavlja uslov da je za određena djela o kojima je riječ strana država izdala konkretna uputstva ili direktive određenim oružanim snagama, a da bi se za te oružane snage moglo smatrati da djeluju kao de facto organi države. Iz toga proizilazi da u okolnostima ovog predmeta nije bilo potrebno pokazati da je konkretne operacije koje su sprovele snage bosanskih Srba i koje su predmet ovog suđenja (napadi na Kozarac i opšte uzevši u opštini Prijedor) konkretno naredila ili planirala Jugoslovenska armija. Dovoljno je pokazati da je ta Armija vršila opštu kontrolu nad snagama bosanskih Srba – Što je optužba pred Pretresnim vijećem i pokazala. Ta kontrola se odražavala ne samo u finansijskoj, logističkoj i drugoj pomoći i podršci nego takođe, što je još važnije, u učestvovanju u opštem usmjeravanju, koordinaciji i nadzoru nad aktivnostima i operacijama VRS. Ta vrsta kontrole dovoljna je da se ispune pravni kriterijumi koje zahtijeva međunarodno pravo“.

U presudi protiv Milana Martića zaključeno je sljedeće:

„Pretresnom veću je predočena znatna količina dokaza o tome da su cilj ujedinjavanja srpskih teritorija prihvatila rukovodstva u Srbiji, u RS u BiH, kao i u SAO Krajini i RSK.  Vlada SAO Krajine, a kasnije i RSK, u kojoj su bili Milan Babić i Milan Martić, tražila je i dobila značajnu finansijsku, logističku i vojnu podršku od Srbije, pored ostalih, od MUP i SDB Srbije, kao i od RS u BiH.1206 Milan Martić je takođe priznao da on sam “lično nikad nije prekinuo tu saradnju” i da je imao “dobru saradnju sa rukovodstvom Srbije, prvenstveno sa [MUP]. U stvari, dokazi pokazuju da je policija SAO Krajine uglavnom dobijala finansijska sredstva i opremu iz MUP i SDB Srbije. Ova podrška je trajala od 1991. do 1995, a obuhvatala je čak i promene u pogledu jedinica i kadrova unutar oružanih snaga SAO Krajine i RSK.1209 Ima dokaza da je saradnja između oružanih snaga SAO Krajine, kasnije RSK, i JNA bila obimna i da je obuhvatala takve velike vojne operacije kao što su one koje su izvedene u Kijevu, Hrvatskoj Kostajnici, Saborskom i u Škabrnji, kao i Operaciju “Koridor 92”.1210 S tim u vezi, Pretresno veće podseća na dokaze da su SVK i VJ u stvarnosti bile jedna te ista organizacija, samo što se nalazila na dvije zasebne lokacije. Pored toga, dokazi o hapšenju Milana Martića 1991. godine predstavljaju jasan primer združene saradnje između političkih rukovodilaca u SAO Krajini, u RS u BiH i u Srbiji. Pretresnom vijeću su predočeni dokazi da je takva saradnja nastavljena do 1995. godine. Pretresno vijeće, stoga, konstatuje da su u sprovođenju gorepomenutog zajedničkog kažnjivog cilja učestvovali, pored ostalih, Blagoje Adžić, Milan Babić, Radmilo Bogdanović, Veljko Kadijević, Radovan Karadžić, Slobodan Milošević, Ratko Mladić, Vojislav Šešelj, Franko Simatović zvani Frenki, Jovica Stanišić i kapetan Dragan Vasiljković.

Kao što se vidi ovaj zaključak prvostepenog vijeća je 2008. godine potvrđen u Žalbenoj presudi i upravo je Slobodan Milošević dio UZP-a zajedno sa Radovanom Karadžićem i Ratkom Mladićem, te se nakon presude Prliću i ostalima očekuje da će se Haški sud vratiti na ranije utvrđene činjenice iz pravosnažnih presuda i potvrditi da je Srbija agresor i da su Milošević, Karadžić i Mladić bili dio istog UZP-a.

vijesti.ba/visoko.ba